Dende que saliera la lluna alcontrábeste bien mal, la boca enllenábasete de cuspiu, la pelleya taba respigada, tabes encaloriáu y aquel golor metíasete peles narices llenándote la tiesta de milenta sensaciones estrañes.
Nun tardasti n'averate a la puerta la vecina fungando pelos goncios en cata d'aquel golor y d'esmenu decatástite qu'ella taba del otru llau. Un arume femenín mecío col PH de la piel moreno y sudoroso facíente surdir les intenciones más ocultes nel animal que llevabes dientro.
Abrióse la puerta y aguantasti la güeyada en tientes cola tiesta gacha y los güeyos llantaos nos sos llabios llentos, los mesmos que pronunciaren les pallabres naguaes dende facía delles hores:
- Pasa, taba na cocina, camentaba que nun dibes tardar.
Ente'l cuspiu de la boca entamasti a mover la llingua tocando los caniles que se t'afilaben, les tripes ruxíen fondes, y les manes, llangristes y nervioses, nun queríen más qu'esgatuñar. Ella dexába espardese aquel arume lluxuriosu que te facía escaecer la fame, amosando la pelleya llimpia de los hombros y el cuellu, al tiempu que te tentaba con seles y falsamente accidentales cancallos.
Un raxón de lluna restalló naquella cocina y percumplióse la tresformación. Blincasti arriba d'ella como'l llobu que yeres nel to interior, dexándote llevar primero pol rixu del sexu y arrequexando pa más tarde'l de la fame, pero nel postrer momentu, visti cómo ella tornaba la cabeza y amosaba unos caniles qu'enantes nun tenía, los güeyos yeren prietos como l'acebachi, les oreyes afilaes lo mesmo que'l focicu y les guedeyes enllanáben-y el cuerpu.
Abrió la boca lo xusto pa coyete nel aire pel pescuezu y azotate en suelu, mentantu tarazaba'l to gargüelu ensin soltate, dio un agullíu que fexo apaicer una reciella de llobatos esfamiaos. Entamaron a galafar nes tos intrañes nel intre nel que se t'esmucía la vida ente un arume penetrante de muyer.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Equí pues facer los tos comentarios