Intimidá orgásmica

Quitó los zapatos, colocólos ún de llau del otru. Los pantalones doblólos y estirólos dexando colgar les perneres na siella. Quitó la brusa y acuriosóla, dexó que les bragues percorrieren arrollando les piernes y xuntóles al teteru enriba la siella.
Quedó en porricu.
Foi al armariu y abriólu. Sele, mirólos a toos. Punxo los marrones con febiella y tacón d'a 10. Énte l'espeyu dexó cayer una güeyada pela pelleya desnuda hasta los todiellos. Desdiólos devotamente y acuriosólos nel so sitiu. Amarró otros vedes con tacón d'a 13 y guyetes doraes. Apretábense-y les tripes, entainaben los baltíos y resollaba, resollaba mirando de revisgu les ñalgues y la corva dende l'hombru. Derrodiyóse, pía y servil, pa dispidise col ritual d'un cancallu sele de los llabios.
Vistióse otra vegada y salió del zulu camufláu onde guardaben les más escoyíes coleiciones. D'esi día n'ocho, despidióse de la dependienta cola lluxuria contenía y camentando nel prósimu orgasmu que diba consentise.

Alter ego

Siempre tenía a mano la pistola de tres cuartos qu'heredara de so güelu. Nun diba dexar que naide lu matara ensin llevar dos bonos ferronazos en cuerpu, y siempre apuntaba pa los mesmos sitios, a la tenyera, un poquinín más arriba de les ceyes y a la corada.
La postrer vez que lo intentara salió-y mal y pagólo con un tiru nel hombru, pero esta vegada non. Taba ellí y taba preparáu.
Asitióse na caleya que pasaba pel mediu'l pueblu y ellos taben aparaos metanes d'ella. Había ún cabezaleru que se ponía delantre, taba claro que tenía que matalu lo primero y dempués, enllenaríense toos de medrana y afuxiríen.
Del primer disparu cayó al suelu afuracáu na tenyera y dió-y tiempu pa otru tiru que foi al llombu del que yá taba corriendo pa guardase tres de la fonte.
Taba a gustu con sigo mesmu. Nada nun lu coyería de sópitu esa vegada. Pena foi que nun pescanció nos espíes, sí, esos foinos antroxaos de pastores qu'ente la xente que miraba taben esmucíos. Y foi la so guiyada, un palu d'a 10 cm. no baxero lo que se-y espetó na boca saltándo-y los dientes y baltándolu al suelu, dempués nun s'aguantó con eso, rematólu a calzañazos y pataes. ¡Como un llocu taba!.
Alloriáu, salió corriendo énte les miraes de toos p'arrodiyase al par del muertu mentatu glayaba al taltu la lleva: ¡La meyor oveya, la meyor! ¡Y tuvo que da-y a esta!
Pudo entós entornar la cabeza mirando colos güeyos hinchaos les plegaries d'aquel traidor y sorrir col dentame discontínuu ensangrentáu enantes de quedar ensin conocimientu.