L'asesináu de botes marielles V

Nel barriu de les putes yera bien conocíu y nun había naide que nun se decatara d'él si lu cruzaba. Llevaba los pantalones apretuñaos y una camisa rosa que nun dicía cola chaqueta mariellu camellu que cargaba nel hombru, les guedeyes yeren llargues mal peñaes, bigote prietu trupu y botes marielles de pelleyu cucudrulu que pisaben cantarines sobre la cera.
Llevaba hores esperándolu y a la fin apaició. Siguílu sufriendo'l fedor del arume masculín camentando cuantos más pares de botes marielles habría na ciudá. Nel fondu yera bona casualidá que unu con botes marielles tuviera muertu y me falaren d'otru que fumaba pela cai de les putes con pasu llixeru.
Montó nun taxi y aproveché pa meteme en coche con él.
- guapes botes- dixi espetándo-y un bolígrafu nes costielles y falé pal taxista mandando-y arrancar y dar vueltes pela ciudá
-¿Qué quier, va secuestrame?- entrugaba axorizáu
- Vamos falar namás. Quieo saber  qué rellación tenía col difuntu más famosu de la ciudá
- ¿Difuntu?¿quién, Mr Tailor? - espetó estrañáu
- home nun me digas que nun sabes que morrió con un ferronazu na tiesta
- pero si hai tres díes que lu vi, vini a la ciudá p'axustar un negociu. Yera ún de los mios meyores clientes.
- ¿claru y mercábate bales non?
- !non!, yo soi llibreru, editor  y axente lliterariu. Tenía un manuscritu que quería enseñame y taba tamién interesáu nun llibru raru del sieglu XVII
- ¿y eses botes?
- fueron un regalu suyu dempués que-y topara una copia del Liber Iuratis.
Poséme nel otru cabu de la ciudá y decidí dir andando hasta casa p'afayar tola nueva información que tenía. Ello yera too mui raro, el muertu vivía con dos muyeres y cuatro empleaes más y nun paecía rellacionase muncho, tenía perres a esgaya y al paicer prestáben-y los llibros raros. Nun tenía razón nenguna pa suicidase, o quiciaves sí, anque por muncho que dixera la policía, a Mr Tailor matárenlu bien matáu, y la so muyer, lliberal y misteriosa, contratábame pa esclariar l'asuntu follándome como a un universitariu dos díes dempués de que morriera'l maríu.
D'una cosa taba seguru, el muertu sabía de los amantes d'ella porque nun s'esondía y nesa rellación de xuru qu'él tamién tenía amantes, tendría qu'entrugar al serviciu. Ello yera entós que los llibros podíen  ser la causa del ferronazu; llibros raros, llibros marcaos, llibros colocaos d'un xeitu mui personal. Nel fondu nada nun encaxaba en toa esta historia.