Espurríes los cinco deos col enfotu d'algamar el cantu la pistola. Teníes vagar, como toles mañanes que te dexaben solu. A la fin fuisti a ella. Cariciástila, possástila ente les rodíes, punxsiti'l deu mediu nel gatillu y comisti'l cañón hasta la metá aguantando'l pesu de tol cuerpu colos dientes.
Nel postrer momentu, namás necesitasti la fuerza d'un cancallu, la única que podíes facer, pa esllumar la escuridá de los güeyos apretaos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Equí pues facer los tos comentarios